در پست قبلی«ضد آرامش» گفتم که لازم است انسان برای رسیدن به آرامش موانعی را از سر راهش بردارد تا به این این نعمت بزرگ دست بیابد در این پست می خواهم موانع دیگر را بیان کنم که با برطرف کردن این موانع ان شاالله زندگی سرشار از آرامش و خوشی خواهیم داشت.
چیزهایی که مانع آرامش انسان می شوند:
1:جزع و بی تابی:جزع و بی تابی به حالت بى قرارى و ناشکیبایى در برابر حوادث و مشکلات گفته می شود به گونه اى که انسان در برابر حادثه زانو زند،مأیوس شود،بى تابى کند و یا از تلاش و کوشش براى رسیدن به مقصد چشم بپوشد.
بی تابی ها و ناشکیبایى ها،اجر و پاداش انسان را در پیشگاه خداوند بر باد مى دهد و روان انسان را درهم مى کوبد و آرامش او را سلب نموده و سلامت جسم و جان او را به خطر مى اندازد،و از همه بدتر این که درهاى حل مشکل را بر روى انسان مى بندد،زیرا اگر به هنگام بروز مشکلات و مصائب،انسان خونسردى خویش را حفظ کند و به اعصاب خویش مسلط باشد،اغلب راه حلى براى گشودن مشکل و یا حدّاقل، کاهش مصائب مى یابد،ولى انسان ناشکیبا بر اثر اضطراب و بى تابى و عدم تسلط بر اعصاب و عدم تمرکز فکر،حتى درهایى را که آشکارا به رویش باز است، نمى بیند.
او مانند پرندگانى که در اتاق و سالنى گرفتار شوند،و مرتب خود را به این در و دیوار مى کوبند و حتى هنگامى که صاحب خانه،پنجره ها را مى گشاید تا آن ها آزاد شوند،به خاطر اضطراب و بى تابى شان،حتى دریچه هاى باز را نیز نمى بینند که اگر لحظه اى آرام گیرند و شکیبایى پیشه کنند و نگاهى به اطراف خود اندازند،به آسانى راه نجات خود را پیدا خواهند کرد.
امیر المومنین در این مورد می فرماید:از جزع و ناشکیبایى بپرهیز؛زیرا امید انسان را قطع و کوشش و تلاش را ضعیف ساخته و غم و اندوه به بار مى آورد«1»
2:سوء ظن:سوءظن آرامش جامعه را بر هم مى زند،همان گونه که آرامش روح صاحبان این رذیله اخلاقى را بر هم مى زند،کسى که سوءظن دارد،از همه وحشت دارد و گاه تصور مى کند که همه بر ضد او گام بر مى دارند و دائماً باید حالت دفاعى به خود بگیرد.
همیشه انسان در کنار دوستانش آرامش بیشتری دارد ولی شخصی که سوء ظن دارد نمی تواند در کنار دوستانش صفا و صمیمیت داشته باشد چون نسبت به آن ها اعتماد ندارد همان گونه که امیر المومنین می فرماید:
کسى که سوءظن بر او غالب شود هرگز میان او و دوستانش صلح و صفا و آرامش برقرار نخواهد شد«2»
3:قمار بازی:کلیه روانشناسان و دانشمندان پیسیکولوژى،معتقدند:هیجانات روانى عامل اصلى بسیارى از بیمارى ها است مثلًا کم شدن ویتأمین ها،زخم معده،جنون و دیوانگى،بیمارى هاى عصبى روانى به صورت خفیف و حاد و مانند آن ها در بسیارى از موارد ناشى از هیجان مى باشند،و قمار، بزرگترین عامل پیدایش هیجان است تا آن جا که یکى از دانشمندان «امریکا» مى گوید:
در هر سال در این کشور فقط دو هزار نفر در اثر هیجان قمار مى میرند،و به طور متوسط قلب یک «پوکرباز» (یک نوع بازى قمار) متجاوز از صد بار در دقیقه مى زند،قمار،گاهى سکته قلبى و مغزى نیز ایجاد مى کند،و قطعاً عامل پیرى زودرس خواهد بودبه علاوه به گفته دانشمندان، شخصى که مشغول بازى قمار است،نه تنها روح وى دستخوش تشنج است بلکه تمام جهازات بدن او در یک حالت فوق العاده به سر مى برند،یعنى ضربان قلب بیشتر مى شود،مواد قندى در خون او مى ریزد،در ترشحات غدد داخلى اختلال حاصل مى شود،رنگ صورت مى پرد، دچار بى اشتهایى مى شود،و پس از پایان قمار،به دنبال یک جنگ اعصاب و حالت بحرانى به خواب مى رود،و غالباً براى تسکین اعصاب و ایجاد آرامش در بدن متوسل به الکل و سایر مواد مخدر مى شود،که در این صورت زیانهاى ناشى از آن را نیز باید به زیان هاى مستقیم قمار اضافه کرد.«3»
منابع در
1:ایَّاکَ وَ الْجَزَعَ فَانَّهُ یَقْطَعُ الامَلَ وَ یُضَعِّفُ الْعَمَلَ وَ یُورِثُ الهَمَّ«بحارالانوار، جلد 79، صفحه 144»
2:مَنْ غَلَبَ عَلَیْهِ سُوءُ الظَنِّ لَمْ یَتْرُکْ بِیْنَهُ وَ بَیْنَ خَلیل صُلْحاً«غرر الحکم روایت شماره 5682»
3:تفسیر نمونه ج2 154 الف - قمار بزرگترین عامل هیجان: ..... ص : 153
